გულწრფელი დრამატიზმი ზაზა ბიბილაშვილის ლექსებს ცხოვრებასთან აახლოებს, თუმცა არა სირთულით, არამედ შინაგანი სილაღით, სიმსუბუქით. სწორედ ეს თვისება გამოარჩევს მის პოეზიას – უკიდურესად „ძნელი“ თემებიც მკითხველამდე თავისთავადი სიმსუბუქით მიიტანოს, მისი აღქმა გაუადვილოს.

სიყვარულის ყოვლისშემძლეობის მითი აქ დამსხვრეულია, პირიქით, ყველა მძაფრ განცდას სიყვარულის ძიების, მისი დაუფლების სურვილი განაპირობებს. ამით პოეზია თავის თავს იბრუნებს და მკითხველს იმაზე დააფიქრებს, რაც დასაბამიდანვე იყო და იქნება ადამიანის მთავარი ტკივილი და სიხარული.